Şeyma Sürücü
2143 kişilik katılımcıyla şimdiye dek yapılan en geniş çaplı araştırma grubuna sahip çalışmanın sonuçları yayınlandı. Araştırma Çin’de yapıldı ve 16 Ocak ile 8 Şubat arasında teşhis konulan ya da şüphelenilen çocuklar araştırmaya dahil edildi. Çocuklar üzerinde yapılan bu araştırmadaki izlem grubunun yaş ortalaması 7. Katılımcıların 731’ine laboratuar testleriyle COVID-19 tanısı konuldu, 1412’si ise COVID-19 hastası olduğundan şüphelenilen çocuklardı.
Yapılan araştırmaların sonucunda hastalık semptomlarının (pnömoni, ateş, nefes darlığı…) çocuklarda yetişkinlere nazaran çok daha hafif olduğu görüldü. COVID-19 hastası ya da şüphelisi olan çocukların %94.1’ i hastalığı semptomatik atlattığı görüldü. Geri kalan % 5.9’luk kısımda ise hastalık semptomları hafif ya da orta şiddette. John Hopkins Corona Virüsü Araştırma Merkezi’nin verilerine göre an itibariyle 10 032 yetişkin hayatını kaybetmiş bulunmakta. Çin ve Kore’den yapılan açıklamalar hiç çocuk ölümü görülmediği yönünde. Şimdiye dek ölümcül seyirli tek vaka 16 yaşındaki bir ergende görüldü.
1-5 yaş arası çocuklar en az riskli grubu oluştursa da bebekler arasında ağır seyirli semptomların görülme oranının %54 oluşuyla yüksek riskli grubu oluşturmakta.
Çocuklar Daha Az Risk Altında
SARS’ta olduğu gibi COVID-19’da da çocuklar düşük riskli grupta. Bu durumun birden fazla sebebi tespit edildi.
Corona virüsünün hücrelerimizdeki Anjiyotesin Dönüştürü Enzim 2 (ACE2)’ye bağlanarak vücuda yerleştiği düşünülüyor. Çocuklarda bu enzim henüz yeterince olgunlaşmadığı ve bağlanma kapasitesi düşük olduğu için virüsün vücuda yerleşmesi zorlaşıyor ve bu çocuklar için koruyucu etki yaratıyor.
Bununla birlikte çocuklar yetişkinlere nazaran daha fazla ateşli hastalık ve solunum yolu enfeksiyonu geçirdiği için vücutlarında hali hazırda bulunan antikor sayısı yetişkinlerden daha fazla. Bu sebeple virüs vücuda girdiğinde onunla savaşacak daha fazla antikor bulunuyor ve immün (bağışıklık) sistemleri yetişkinlerinkinden farklı olduğu için zararlı virüs ve bakterilere verdikleri tepki de yetişkinlerinden farklı olabiliyor.
Vücut savunma mekanizmasının bu farklılıkları dışında çocukları koruyan en büyük etkenlerden bir diğeri çocukların taşıyıcı ya da hasta bireylerle daha az temas halinde olması. Bunun benzerini yetişkinler de sosyal izolasyon tekniğini kullanarak uygulamaya çalışsa da bilinçsizlik ve eğitimsizliğin sonuçları toplumda kendini göstermeye ve can almaya devam ediyor.
Muhyettin Şentürk
Merve Nur Yaşar